Bir Anı
Cahit Arf çok gönlü bir bilim insanıydı. Yüksek matematik, onun işi ve bilimsel araştırma konusuydu. Cahit Arf, gerek çalışma arkadaşları ile gerek öğrencileri ile çok iyi ilişkiler kurmuştu. Sık sık onları evine davet eder birlikte yemek yer, sohbet ederdi. Matematik gibi bir işle uğraşmasına rağmen elleriyle çalışmayı çok severdi. Elleriyle çalışan insanlara da büyük saygı duyardı. Ayrıca çocukları da çok severdi. Onların oyunlarını bile dikkatle inceler, onlarda geleceğin bilimcilerini görürdü. Amerika’da çalışırken evinin bahçesinde bir piknik düzenlemişti. Davetlilerden bir çiftin iki küçük çocuğu vardı. Çocuklardan biri, bir ara ortadan kaybolmuştu. Babası iki yaşındaki çocuğunu evin salonunda bulmuştu…(Bir)
Çocuk, bir masa lambasını almış neredeyse bütün parçalarını sökmüştü. Babası konuk oldukları evde çocuğunun yaptığı bu yaramazlığa çok üzülmüştü.
—Çabuk onları topla ve yerine tak ! Diye çocuğuna bağırmıştı. Tam bu sırada Cahit Arf içeri girmişti.
Cahit Arf; durumu görünce kahkahalarla gülmeye başladı. İki yaşında bir çocuğun bunu yapabilmesinde çok şaşırmıştı. Konuğuna:
-Bırak çocuğu kendi haline ne isterse yapsın, dedi.
Küçük Ali uğraşa didine bütün parçaları topladı ve eskisi gibi yerlerinde taktı. Lambayı yeniden sehpanın üstüne koydu. Cahit Arf, bu olay üzerine küçük Ali’ye bir de isim takmıştı E Akıllı Ali.
Süha Ünsal