3. sınıf Türkçe kitabının “Şahin Bey” metni 7. Etkinliği olan ” resimle ilgili duygu düşüncelerinizi anlatan hikaye edici metin yazınız” etkinliği ile ilgili yazdığımız metne videomuzdan ulaşabilirsiniz.
Özgürlük Yolu
Ayşe Kadın şafak sökmeden kalktı. Akşamdan hazırladığı kuru ekmeği ve küçük bir parça peyniri bir beze sardı. Aslına bakarsa bu uzun yola yetecek kadar yoktu ya neyse! Bunlar önemsiz şeylerdi. Tek düşündüğü emanete bu yol boyunca sahip çıkmaktı. Hemen ahıra gidip emektar Sarı Öküz’ü kağnıya bağladı. Pek bir şey yediremediği için Sarı Öküz de çok zayıf düşmüştü. Emanetleri kağnıya yükledi.
Köyün tepesindeki yola erkenden düşmüş kafileyi bekliyordu. Birkaç günde bir bu yoldan gidip gelerek cepheye cephane, erzak, ya da ne lazımsa götürülüyordu. Ayşe Kadın tüm köylüyü organize etmişti.kimi son buğdayının yarısını, kimisi emektar tüfeğini, kimisi botlarını vermiş Ayşe Kadın’a emanet etmişti. İşte bu nedenle Ayşe Kadın bu emanetlerin ağırlığını taşıyordu. Kafileyi kaçırmamak için çok erken yola düşmüştü. Yatakta yatan bebelerine söyle bir bakıp uyandırmadan çıkmıştı. Kocasını da Cihan Harbinde kaybetmişti. Çocuklara bakacak bir anası bir de kendi kalmıştı. Ama yine de yola çıkmıştı işte! Kalbine taş basmıştı. Memleketten başka bir şey düşünemiyordu.
Otuz-kırk dakika doğan güneşi izlerken çocuklarını, kocasını, yaşlı anasını düşündü. Gözleri doldu, nefesi düğümlendi. Bir süre sonra kağnı gıcırtıları kulağına ilişti. Beklediği kafile gelmişti. Kağnıyı sürüp up uzun dizili kağnıların arasına ilişti. Şöyle köyüne bir baktı. İç çekerek yola devam etti. Ta ki ufukta kaybolana kadar.
Ayşe Kadın bir daha hiç dönemedi köyüne. O yolda vatanı için hayatını feda eden diğer isimsiz kahramanlar gibi özgürlüğümüze giden o yolun bir taşı oldu.
ZamazingoOkul